Süleyman Seba:"İyi insan olmadan iyi BEŞİKTAŞ'lı olunmaz"

 

devamını oku>>

İnsan hayatı seçimlerden oluşuyor. Küçük ya da büyük, bilinçli ya da anlık… Her seçim bir kapıyı açıyor, diğerini kapatıyor. Bazıları bizi kızgın kumlardan serin sulara taşıyor, bazıları ise içinden çıkılmaz gibi görünen yerlere sürüklüyor. Ama onlarca seçim arasında bence en kritik olanı, hayatımıza dahil ettiğimiz insanlar.

Birkaç yıl önce yaşadığım bir olayda, çocukluk arkadaşım bana “Ben artık iyi gün dostuyum,” demişti. O an gülerek “Ulen, iyi gün dostu mu olunur?” diye çıkışmıştım sadece. Zihnimde bu söz, o zaman pek yer etmemişti. Ama zaman geçtikçe anladım: İnsan gerçekten de sevinçlerini paylaşacak, mutluluğuna yürekten sevinecek birini arıyor.

devamını oku>>

Bugün, nehir kenarında oturmuş, cuma gününün verdiği huşuyla güzel bir havada sohbet ederken kitaplardan da konuştuk. Aklıma Hemingway geldi. Bu hafta Yaşlı Adam ve Deniz’i yıllar sonra yeniden okumuştum. Kitap, zihnimde farklı şeyler uyandırdı. Ortaokul yıllarıydı sanırım, ilk kez okuduğumda. Sade dili, hikâyenin dingin ama güçlü ritmi beni çok etkilemişti.

Bu kez yeniden okumaya başladığımda, önsözde hikâyenin nasıl yazıldığını okuyunca daha da keyifli hâle geldi. Meğer hikâyenin ilk tohumu, Hemingway’in 1936’da Esquire dergisine yazdığı bir yazıda atılmış. Kübalı dostu Carlos’un anlattığı bir balıkçı hikâyesi: Açık denizde kılıçbalığıyla iki gün iki gece mücadele eden yaşlı bir adam. Sonunda balığı zıpkınlıyor ama köpekbalıkları saldırıyor. Yaşlı adam, kayığında tek başına onlarla da savaşıyor. Balığın geriye kalan kısmını kayığa bağlayıp dönmeye çalışırken bulunuyor. Ve ağlıyor…

devamını oku>>

 

Metro ile bir yerden bir yere gitmek keyifli oluyor. Özellikle İstanbul’da saatlerce direksiyon salladıktan sonra bu rahatlık, insanın kıymetini anladığı bir şey hâline geliyor :_)Ama aslında bu sadece bir yerden bir yere ulaşmak değil; bazen küçük sürprizlerle karşılaştığın bir şehir deneyimi de aynı zamanda. Bazen bir metro iptali seni bambaşka bir yürüyüş rotasına çıkarıyor, bazen de kendini beklenmedik bir parkta ya da hiç planlamadığın bir kahvecide buluyorsun.

Benim için o gün, eve dönüş yolunda biraz da çişim geldiği için metro istasyonuna doğru aceleyle koşturduğum bir anda başladı bu sürpriz. Etrafa bakınırken, insanların istasyonun üst katına doğru çıktığını gördüm ama tabelayı okuyacak hâlim yoktu taktir edersiniz ki:_) Önce ihtiyacımı giderdim, sonra meraktan geri dönüp baktım: Üst katta, kadın sanatçılar tarafından oluşturulmuş açık hava tarzında bir sanat sergisi vardı.

devamını oku>>