Başta bir anlam veremedim. Sanırım yazılarımdan hep sakin, huzurlu olduğum izlenimi çıkarmış. Oysa öyle değil. Hayat inişlerle çıkışlarla dolu; kimse bu dalgalardan azade değil. Bildiğim bir şey varsa o da şu: Uzun süreli dinginlik, mutluluk ya da huzur diye bir şey yok. Bunlar hep anlık. Önemli olan, o anların kıymetini bilmek. Buradan bir “anda kalın” güzellemesi yapacak değilim tabii ki de :_)
Zamanını kiminle ve hangi şeyler için harcadığın çok kıymetli. Çünkü gereksiz olaylara ve insanlara ayırdığında, dinginliğini koruman zorlaşır.
Zamanında bir birimizi iyi tanıdığımızı düşündüğüm biriyle yaşadığım bir olayda, başına gelen olayla benim hiç ilgim olmamasına rağmen sürekli bana sen mi yaptın diye aralarda ima ediyordu. Kendi zekâsınca kurguladığı şeyleri bana yüklemeye çalışıyordu sanırım. Sonunda işin asıl sorumlusunu bulmak zorunda kaldım. Ve ona sadece “Kim olduğunu biliyorum” diye yazdım. Cevap olarak bana “Biliyordum senin yaptığını” başlıklı bir yazı döşedi:_).Kafasında hep olmasını istediği şeyin cevabını almış gibiydi. O gün kararımı verdim:
Böylelerine tek bir cevap bile vermeye gerek yok. Kimsenin kendi zehrini size akıtmasına izin vermeyin. Artık böyle bir durumda Sebahattin Ali’nin “Herkese içindeki iyilik kadar iyi bir hayat dilerim” sözünü hatırlar, yoluma devam ederim.Dinginlikten nerelere geldim, ben bile şaşırdım kendime :)Kısacası dinginlik bana göre; sakin bir ev, huzurlu bir iç dünya, rahat bir vicdan, sevilmeye değer birkaç içten insan, samimi arkadaşlıklar, kimseye acı vermeyen masum eğlenceler, güven ve umut dolu bir yaşamdır.
Şimdi de “Kim takar senin dinginliğini” dediğinizi duyar gibiyim :_)Bu kadar dinginlik muhabbeti yeter sanırım. O halde konuyu değiştireyim: Aylar sonra memlekete uğramanın heyecanı sardı beni. İş güç derken zaman akıp gitmiş. Ailemi, arkadaşlarımı uzun süredir görememişim; şimdiden gün saymaya başladım. Bir de hafta sonunu Beşiktaş maçına denk getirebilirsem, tadından yenmez :_)
Kalın sağlıcakla…
.png "English"){kind=small}
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder