Hayatı ZIP leyen blog!

Amado Nervo'nun  "Barış İçinde" şiirini çok severim. Kendi kaderimizin mimarı olduğumuzu çok güzel anlatıyor. Yaşamın kendisiyle bir problemimiz yok, aslında çoğu zaman en büyük problemimiz kendimizle. Şiirde olduğu gibi, hayat bize her zaman her şeyin en güzelini sunmuyor. Zamanın içinde kaybolurken bazen düşüp bazen kalkıyoruz. Ama her düşüş, aslında bizi yeniden inşa ediyor. Acılar, kederler, hatta yaşlılık… Bütün bunlar, hayatın bir parçası. Ve hepimizin yolunda karşılaştığı o inişli çıkışlar, belki de bize en çok kim olduğumuzu hatırlatıyor.

Şiir o kadar sade ama bir o kadar da derin. Gençliğin, yaşlılığın, aşkın ve acının nasıl iç içe geçtiğini o kadar güzel bir metaforla anlatıyor ki: "Gül ağacı ektiğimde açan her zaman güller oldu." Evet, ne ekersen onu biçiyorsun. Yaşam, senin seçimlerinin toplamı. Hangi yolda yürümek istersen o yol seni buluyor.

İçine girdiğimiz o çıkmazlar, her ne kadar acı verici olsa da, bizi yeniden şekillendiren en güçlü anlar. Nervo'nun dediği gibi, "şüphesiz acı dolu uzun gecelerim oldu ama bana sadece mutlu geceler vaat edilmedi." İşte o zaman, acıların içindeki güzelliği görebilmek, büyümek ve değişmek mümkün oluyor. O geceyi geride bırakıp bir sonraki sabaha yeni bir umutla uyanmak, belki de yaşamın en büyük hediyesi.

Ve yine şiirin sonunda, "Yaşam, bana hiçbir şey borçlu değilsin!" diyor Nervo. Evet, yaşam bize borçlu değil. O, her anı ve her günü bizim yarattığımız bir tabloya dönüştürüyor. İster karanlık, ister aydınlık olsun, hepimiz bu tabloyu kendi ellerimizle boyuyoruz. Ne geçmişteki hatalar, ne de kaybedilen zamanlar bizi tanımlar. Sadece şu an, içinde bulunduğumuz an var. Kısacası “Carpe diem”:_)

Kendi günbatımıma doğru seni kutsuyorum yaşam,
Çünkü sen bana hiçbir zaman boş umutlar,
Adaletsizlikler, hak edilmemiş uzuntuler yaşatmadın.
Çünkü inişli çıkışlı yolumun sonunda gördüm ki
Kendi kaderimin mimarı bendim ve şeylerin içindeki tatlılığı ve acılığı ortaya çıkardıysam
Onları oraya koymuş olan yine ben olduğum içindi.
Gül ağacı ektiğimde açan her zaman güller oldu.
Elbette gencligimin ardindan kış gelecek ama
Sen zaten mayısın sonsuza dek süreceğini söylememiştin.
Şüphesiz acı dolu uzun gecelerim oldu ama
Sen zaten bana sadece mutlu geceler vaat etmemiştin.
Ve karşılığında huzur dolu gecelerim de oldu.
Sevdim, sevildim, güneş yüzümü okşadı...
Yaşam, bana hiçbir şey borçlu değilsin.
Yaşam, küs değiliz...