Ey susamış gönüllerin Nafi ilacı! Ey Muahhir! Ey Mukaddim! Ey Muktedir! Ey kimsesizlerin kimsesi, ey Zahir! Nurun kâinatı aydınlıkların en aydınlığıyla ışıtırken, ne olur çaresiz ruhlarımızı da rahmetinle parlat. Kalbimiz atacaksa eğer senin aşkınla atsın. Seni ansın içimizde konuşan ne varsa. Dilimiz seni dönsün sabahtan akşama… Gecelerimiz senin nurunla aydınlansın bayram yeri gibi.
Eskiden buralar çayır idi çimen idi.Koşuştururduk,top oynadığımız mahalle arkadaşlarımız vardı!.Meyve aşırırdık bahçelerden,misket oynar,ağaçlara çıkardık yara bere ile dolardı her yerimiz, ama mutluyduk ulan!
Şimdi evlere kapattık kendimizi 4 köşeli ekranda sosyalleşiyoruz.Beğenilerimiz,yorumlarımız, görüşmelerimiz herşey sanal dünya da kendine yer bulmuş durumda.Diyeceksiniz ki hiç mi bir pozitif tarafı yok bu işin, var tabi.Ancak kaybımızın daha çok olduğunu düşünüyorum..
.png "English"){kind=small}
